شنبه ۴ فروردين ۰۳
نیمه های شب که ستاره ها در دل سیاه آسمان غرق میشوند،
ظلمت که همه جا را در برمیگیرد،
شهر در سکوت و آرامش فرو میرود
هیچ کس خانه را ترک نمیکند
هیچ کس دردی ندارد
هیچ کس غمزده و خسته نیست
همه در حالی به آغوش خواب میروند که گویی خوشبخت ترین موجود روی زمین اند
اما در نیمه های شب
هزاران سایه ی سرگردان در حاشیه ی شهر پرسه میزنند
هزاران سایه با کوله باری از تنهایی، اندوه، خشم، دلتنگی، پوچی، ناامیدی، خستگی ~